John Stainer (1840-1901)
|
|
|
1
Door de nacht van strijd en zorgen
schrijdt de stoet der pelgrims voort,
zingend lied'ren van de morgen,
nu het nieuwe licht weer gloort.
| 2
Stralend wenken ons door 't duister
glansen van 't beloofde land.
Angsten wijken voor die luister,
en Gij grijpt de broederhand.
| 3
God is zelf vooraan geschreden.
Hij verlicht, verlost Zijn volk,
baant het pad, dat wij betreden,
en verjaagt de donk're wolk.
| 4
Eén is 't doelwit onzer gangen,
één 't geloof dat nooit versaagt,
één ons vurig heilsverlangen,
één de hoop, die naar God vraagt.
| 5
Eén het lied, dat duizend lippen
heffen als met ene mond,
één de strijd, een de gevaren,
één het doel, in God gegrond.
| 6
Eén is 't uitzicht van verblijden
aan de verre, eeuw'ge kust,
waar d' Almacht'g' ons heen wil leiden,
waar de ziel in vrede rust.
| 7
Voorwaarts dan, o reisgezellen!
Voort! Het kruis zij onze kracht.
Draagt Zijn smaad en laat u stellen
in Zijn dienst. Het moet volbracht!
| 8
Eens komt dan het groot ontwaken,
eens de zege op de dood.
Dan zal God een einde maken
aan ellend' en alle nood. |
|
