W.B. Bradbury (1816–1868)
|
1
't Is middernacht en in den hof,
buigt, tot de dood bedroefd, in ’t stof
de Levensvorst; in Zijn gebeên
doorworstelt Hij Zijn strijd alleen.
| 2
't Is middernacht, maar hoe Hij lijd',
Zijn jong'ren slapen bij die strijd;
en derven, afgemat in rouw,
een aanblik op des Meesters trouw.
| 3
't Is middernacht, maar Jezus waakt,
en 't zielelijden, dat Hij smaakt,
bant uit Zijn hart de bede niet:
„Mijn Vader, dat Uw wil geschied'".
| 4
't Is middernacht, en 't vaderhart
sterkt en verstaat den Man van smart,
die 't enig lijden, dat Hij torst
ten eind doorstrijdt als levensvorst. |
|
Pt 379 Memories of Zion / naar Psalm 137 - Psalter 379