M. Luther (1483-1546)
|
1
De nacht, de moeder van de rust,
des hemels grote fakkel blust.
Van arbeid zijn de leden moe,
de sluimer drukt de ogen toe.
| 2
O Hoeder groot van Israël,
wees ons een trouwe nachtgezel,
en wakker om ons henen ziet:
zo vrezen wij de vijand niet.
| 3
Gij hebt al wat op aarde is
begraven in de duisternis.
Begraaf ook onze zonden boos
in Uw genade grondeloos!
| 4
Wanneer het lichaam slapen gaat,
de ziele toch niet slapen laat,
maar waken tot U allen tijd',
die aller zielen Vader zijt.
| 5
Totdat het aardse wederom
in zoete slaap ter aarde kom',
de Geest in volle zaligheid,
waar hem de rust is toegezeid. |
|
